Υπάρχουν 0,9 εκατομμύρια κοινόχρηστα ποδήλατα στο Πεκίνο – O.O’Brien

Πρόσφατα έγινα μέλος της συντακτικής ομάδας στο Παγκόσμιος Χάρτης Διαμοιρασμού ποδηλάτων (αυτή είναι μια νέα έκδοση, που δεν έχει ακόμη κυκλοφορήσει) που είναι ο μόνος ολοκληρωμένος χάρτης συστημάτων κοινής χρήσης ποδηλάτων στον κόσμο, όπου παρατίθενται τα περίπου 2000 ενεργά συστήματα μαζί με άλλα 1000 που είτε βρίσκονται υπό σχεδιασμό είτε έχουν ήδη κλείσει.

Ο Παγκόσμιος Χάρτης Bike-Sharing συντάχθηκε από τον αείμνηστο Russell Meddin τα τελευταία 12 χρόνια και έχει καταγράψει τη σταδιακή εξέλιξη των δυνατοτήτων των συστημάτων κοινής χρήσης ποδηλάτων, με τα συστήματα της Ευρώπης και της Ασίας να κυριαρχούν, ακολουθούμενη από μια τεράστια άνοδο των αμερικανικών συστημάτων – αλλά η τεράστια Η αλλαγή τα τελευταία τέσσερα χρόνια ήταν η άνοδος των συστημάτων κοινής χρήσης ποδηλάτων χωρίς σύνδεση, που τροφοδοτούνται από εφαρμογές smartphone, αντικαθιστώντας τα ακριβά συστήματα σταθερής βάσης σύνδεσης, συχνά χρηματοδοτούμενα από το δημόσιο και συνήθως ένα ανά πόλη. Αντίθετα, το dockless συχνά χρηματοδοτείται εξ ολοκλήρου από τον ιδιωτικό τομέα και οι μεγάλοι φορείς εκμετάλλευσης διαχειρίζονται συστήματα σε εκατοντάδες πόλεις, συχνά σε άμεσο ανταγωνισμό μεταξύ τους.

Η Κίνα εφηύρε την ιδέα χωρίς αποβάθρα και την έκανε μια βιομηχανία «άνθησης», καθώς ήταν σε θέση να κατασκευάσει τα ποδήλατα πολύ γρήγορα – ο συγχρονισμός ήταν επίσης τέλειος, με Κινέζους πολίτες, που προηγουμένως είχαν κάνει ποδήλατο παντού και είχαν δει γρήγορα τα αστικά τοπία τους να μετατρέπονται σε αυτοκίνητο – ίσως να έψαχναν για επιστροφή σε μια απλούστερη, φθηνότερη και ίσως τώρα πιο γρήγορη μορφή μεταφοράς. Υπήρξε σίγουρα μια έκρηξη και η κατάρρευση των επενδυτών, με πολλές πόλεις να κατακλύζονται πλήρως το 2017 με ποδήλατα χωρίς αποβάθρα. Δημοφιλείς έγιναν φωτογραφίες τεράστιων νεκροταφείων ποδηλάτων χωρίς αποβάθρα, με έντονα χρώματα. Σχεδόν κανένα από τα συστήματα δεν έβγαζε χρήματα, ωστόσο, και ο κλάδος ενοποιήθηκε γρήγορα – ένας αριθμός κατέρρευσε ή αγοράστηκε το 2018, με το έναυσμα να είναι ο χιονοπόλεμος των χρηστών που ζητούσαν επιστροφές καταθέσεων.

Πιο πρόσφατα ακόμη, οι αρχές της πόλης άρχισαν να αντιμετωπίζουν το πρόβλημα και πολλές από τις μεγαλύτερες έχουν πλέον εισαγάγει την αξιολόγηση χειριστή και την απονομή ποσοστώσεων αριθμών ποδηλάτων με βάση αυτό. Αυτό σημαίνει ότι, με την υπόθεση ότι οι φορείς εκμετάλλευσης υπακούουν στις οδηγίες για τις ποσοστώσεις και διατηρούν επίσης τους μεγαλύτερους στόλους που τους επιτρέπεται, είναι δυνατόν να υπολογιστεί ο κατά προσέγγιση αριθμός ποδηλάτων χωρίς αποβάθρα σε κάθε πόλη και κατ‘ επέκταση σε ολόκληρο τον κόσμο. Οι ίδιοι οι φορείς εκμετάλλευσης δεν ανακοινώνουν συνήθως τα μεγέθη του στόλου τους, για εμπορικούς λόγους, και γενικά δεν παρέχουν ούτε δημόσια API, επομένως αυτός είναι συνήθως ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να κατανοήσετε τους αριθμούς. Οι αρχές δεν δημοσιεύουν πάντα αυτές τις ποσοστώσεις, αλλά ο τοπικός Τύπος της Κίνας συχνά διεξάγει έρευνες για τους τοπικούς δημοσιογράφους και τους περιστασιακά επιτρέπεται η πρόσβαση σε κέντρα επιχειρήσεων πόλεων όπου παρακολουθείται η κοινή χρήση στόλων ποδηλάτων – μεταξύ άλλων μέσων μεταφοράς.

Αυτό το γραφικό, από ένα άρθρο του QQ, δείχνει μια οθόνη σε ένα τέτοιο κέντρο στο Τσενγκντού, στην οποία υπάρχουν ζωντανά στατιστικά στοιχεία για κοινή χρήση ποδηλάτων χωρίς σύνδεση – ένας από τους κινέζους συναδέλφους μου στο UCL το μετέφρασε και αυτή είναι η πηγή που είναι ο Παγκόσμιος Χάρτης του Bike-Sharing χρησιμοποιώντας για το Chengdu:

Είναι δυνατή η εξόρυξη του μη τεκμηριωμένου API του Mobike για τοποθεσίες ποδηλάτων, αν και στο κέντρο των πιο πυκνών πόλεων, ακόμη και αυτή η εξαντλητική προσέγγιση θα χάσει πολλά από τα ποδήλατα. Ακολουθεί ένας χάρτης που δείχνει ένα στιγμιότυπο με 152.300 ποδήλατα Mobike που είναι διαθέσιμα προς ενοικίαση – περίπου το 1/3 του εκτιμώμενου ~ 500.000 ισχυρού στόλου στη Σαγκάη, νωρίτερα αυτόν τον μήνα (Σημείωση ιδιορρυθμίες με το σημείο αναφοράς της Κίνας σημαίνει ότι οι τοποθεσίες δεν ταιριάζουν απόλυτα με τις υποκείμενες Χάρτης OpenStreetMap):

Τα σύνολα του Πεκίνου κορυφώθηκαν τον Σεπτέμβριο του 2017 με 2,35 εκατομμύρια ποδήλατα χωρίς σύνδεση. Το 2018 εισήχθη ποσόστωση 1,91 εκατομμυρίων ποδηλάτων, πιο πρόσφατα οι αρχές το μείωσαν σε 900.000. Οι κινεζικοί «μεγάλοι 3» από το 2020 βρίσκονται όλα στην πρωτεύουσα – η Mobike (μεταμορφώνεται σε Meituan Bikes που έχουν αγοραστεί από αυτούς), η Hellobike (αγοράστηκε από τον Youon, τον μεγαλύτερο φορέα εκμετάλλευσης δημόσιων συστημάτων σύνδεσης στην Κίνα) και η μάρκα Qingju της Didi ( Η Didi είναι η Uber της Κίνας, αγόρασε τα περιουσιακά στοιχεία από την Bluegogo όταν κατέρρευσαν). Υπάρχει επίσης μια υπολειπόμενη παρουσία ofo – η εφαρμογή παραμένει ζωντανή και υπάρχουν ποδήλατα που μπορούν να ενοικιαστούν – αν και δεν διαχειρίζονται σε μεγάλο βαθμό εδώ και καιρό, καθώς η εταιρεία έχει εμπλακεί σε ένα σκάνδαλο επιστροφής χρημάτων κατάθεσης.

Το Πεκίνο βρίσκεται πίσω μόνο από το Chengdu, και πιθανώς τη Σαγκάη, όσον αφορά τον συνολικό αριθμό των ποδηλάτων.

Η ίδια η βιομηχανία συνεχίζει να καινοτομεί και να οργανώνεται, με την αυξανόμενη πίεση από τις αρχές της πόλης να συνδυάζονται με την ανάγκη να αρχίσουν σωστά να κερδίζουν χρήματα. Το Hellobike ήταν ένα από τα πιο ευκίνητα. Έχει αποφύγει σε μεγάλο βαθμό τη φούσκωμα των επενδυτών και τα σκάνδαλα των άλλων επικεντρώνοντας μόνο την εγχώρια αγορά της, την Κίνα, και επίσης αρχικά επικεντρώνοντας την προσοχή της σε πόλεις δεύτερης κατηγορίας της Κίνας, όπου είναι λιγότερο πιθανό να υπάρχει ανταγωνισμός από τα Mobike/ofo/Qingju. Καθώς έχει αναπτυχθεί, μετακομίζει πλέον στις μεγαλύτερες πόλεις και αναλαμβάνει όλους τους επισκέπτες.

Πρόσφατα, η Hellobike άρχισε να δημιουργεί κόμβους χωρίς dockless, οι οποίοι είναι επιβάλλεται από φάρους που σαρώνουν τις καθορισμένες περιοχές και αλληλεπιδρούν με τσιπ RFID στα ποδήλατα. Οι κλειδαριές των τροχών των ποδηλάτων θα ξεκλειδώσουν θορυβωδώς εάν ένας χρήστης προσπαθήσει να κλειδώσει και να τερματίσει το ταξίδι του έξω από αυτά. Γενικά, αυτή η προσέγγιση beacon είναι πολύ πιο ακριβής και άμεση από την παραδοσιακή χρήση του GPS (ή του κινεζικού αντίστοιχου) για την επιβολή γεωγραφικών φραγμών ή την κατανόηση πού βρίσκονται τα δωρεάν ποδήλατα προς όφελος των μονάδων εφαρμογών και των αναδιανομέων. Άλλοι οργανισμοί στην Κίνα εξετάζουν τον συνδυασμό του εκτεταμένου δημόσιου δικτύου καμερών CCTV σε πολλές πόλεις με τις προόδους της τεχνητής νοημοσύνης της Κίνας και τις ρουτίνες ανίχνευσης αντικειμένων μηχανών, για να βοηθήσουν τις αρχές να εντοπίσουν ποια ποδήλατα είναι σταθμευμένα πού και πότε, για να βοηθήσουν στη βαθμολογία χειριστή για μελλοντικές ποσοστώσεις.

Το Bike-Sharing World Map υπολογίζει επί του παρόντος ότι υπάρχουν 9,1 εκατομμύρια ποδήλατα που μοιράζονται ποδήλατα στον κόσμο, εκ των οποίων τουλάχιστον 8,6 εκατομμύρια (πάνω από 94%) βρίσκονται στην Κίνα – και τα περισσότερα από αυτά είναι χωρίς σύνδεση. Εξακολουθούμε να συντάσσουμε και να ενημερώνουμε το τμήμα του χάρτη για την Κίνα – και ο πραγματικός αριθμός θα μπορούσε να είναι πολύ μεγαλύτερος (αν και όχι τόσο υψηλός όσο στα μέσα του 2017, όταν πίστευαν ότι υπήρχαν 16 εκατομμύρια ποδήλατα με κοινόχρηστο ποδήλατο χωρίς σύνδεση στην Κίνα (10 εκατομμύρια offos, 5 εκατομμύρια Mobikes & 1 εκατομμύριο Bluegogo). Οι στόλοι μπορεί να έχουν μειωθεί στο μισό από τότε, αλλά η ιστορία της κοινής χρήσης ποδηλάτων στον κόσμο απέχει πολύ από το να έχει ολοκληρωθεί χωρίς ενημερωμένους αριθμούς από την Κίνα.

Σημείωση ορολογίας: Η Κίνα γενικά αναφέρεται στα ποδήλατα κοινής χρήσης χωρίς σύνδεση ως „κοινόχρηστα ποδήλατα“ ή „ποδήλατα Διαδικτύου“, ενώ τα παλαιότερα συστήματα που βασίζονται σε αποβάθρα ονομάζονται γενικά „δημόσια ποδήλατα“ αντανακλώντας την δημόσια ιδιοκτησία και καθορισμένη κατάστασή τους.